3e verslag Kosovo

Hallo allemaal,

Hier maar weer eens een berichtje van mij uit Kosovo.
Momenteel is het hier aardig koud. Een paar nachten is het al 15 graden onder nul geweest, en ligt er een dun laagje sneeuw. Voor hier blijkt het nog niet zo koud te zijn, dus ben benieuwd hoe koud het hier dan nog kan worden. We hebben hier voor een dag of drie een puppie te logeren gehad. Stond hier bibberend voor onze deur van de NSE (werkplek), toch maar even eten en drinken gegeven en een paar nachtjes laten overnachten. Helaas is het hier niet toegestaan om honden en katten op het kamp te hebben, en dus hebben we onze pup (inmiddels tot Chicco benoemd) nadat die was aangesterkt weer moeten laten gaan. Gelukkig voor hem en ons hebben we van de sneeuw nog weinig last, zijn de wegen (goed) te berijden en dus komen we nog dagelijks van het kamp af. Over wegen gesproken, asfalteren kunnen ze hier niet, overal zitten gaten in de weg, is er geen belijning en zijn putdeksels verdwenen, het is dus flink oppassen geblazen op de weg.
Ook oppassen in het verkeer, het is hier een chaos, mensen rijden hier kris kras door elkaar, halen links en rechts in, of halen in en voegen net voor de tegenligger op het nippertje weer in. Ook rijden er auto’s die van ellende uit elkaar vallen, het kan en mag allemaal hier.
Inmiddels zijn alle collega’s die rond oud en nieuw met verlof naar huis waren weer terug en is ons team van 7 man (nederlandse militairen) op het kamp weer compleet. Ook hebben we afgelopen vrijdag 7 Eulex collega’s naar het vliegveld gebracht, zij hebben een half jaar aan de grensposten gewerkt en hun missie zat erop. Met hun vorige week hun afscheid gevierd, 2 uurtjes bowlen en daarna met elkaar gezellig gegeten. Voor hun zijn afgelopen zondag weer 7 nieuwe Eulex collega’s teruggekomen. Hun hebben we van het vliegveld opgehaald en de eerste dagen naar een hotel gebracht. Zij krijgen daar cursus en zullen daarna op zoek moeten naar een appartement of huisje waar ze hun tijd van de missie zullen moeten verblijven. Van ons gaan de eerste 2 collega’s volgende maand ook al weer weg, hun missie zit er ook op, maar hun opvolgers staan inmiddels al weer klaar.Ik werd gisteren onverwachts door collega’s gefeliciteerd, stond verbaasd, wist namelijk absoluut niet waarom. Bleek dat ik gisteren precies 30 dagen op missie ben en je dan officieel je Navo medaille krijgt, joepie.... (bij 30 dagen aaneengesloten op missie) Deze wordt in Nederland uitgereikt.
Op de foto’s laat ik een oude bruinkoolfabriek zien die vanaf het kamp te zien is. We zijn er nog dichter langs gereden en het leek wel of hier de tijd 80 jaar heeft stilgestaan. De fabriek staat dag en nacht aan en daar wordt niet alleen bruinkool gestookt, maar eigenlijk alles wat maar brandbaar is en waar ze niets meer aan hebben (autbanden enz), hierdoor ligt Pristina en nabije omgeving de hele dag in een vieze rookwalm. Gezond kan het niet zijn, ik zie ze dan ook vaak op het kamp met metertjes de lucht meten. Twee kilometer verder staat een nieuwe bruinkoolfabriek, ook die draait dag en nacht. Gelukkig staat de wind wat het kamp betreft vaak gunstig en komt het dus maar weinig voor dat we midden in de stank zitten. Begreep dat Nederland filters levert aan deze fabriek, deze werden altijd graag in ontvangst genomen, helaas werden ze niet gebruikt maar gelijk doorverkocht, hadden ze er weer lekker aan verdient en wij dus nog altijd in de stank!! Hoe bedoel je corrupt...
Verder zijn we hier nog met onze dagelijkse werkzaamheden bezig. Morgen brengen we de post weg en brengen daarna de nieuwe Eulex collega’s naar hun nieuwe woonplaats, waar ze hun woning gaan zoeken en daar per helicopter naar hun grenspost worden gevlogen als ze dienst hebben. Er staan op de wegen in het noorden richting de grensen namelijk vele roadblocks en is dus niet per auto te doen.
Vrijdag halen we de post weer op bij de TNT in de stad en zoals op de foto sorteer ik die dan, heel grappig kom ik mijn eigen ontvangen post tegen.
Verder zijn er nog genoeg werkzaamheden, deze zal ik in mijn volgend verslag vertellen. Nu ga ik richting mijn corimec. Het begint zachtjes aan te wennen om in een container te slapen. Heb inmiddels wat kleedjes op de grond, kaartjes aan de wand en er mijn laptop staan voor internet en mijn skypeverbinding naar huis.
Nu groetjes allemaal en tot mijn volgend verslag.

-X- Jolanda